Ειδοποιηθήκαμε σήμερα ότι την Πέμπτη θα πρέπει να μεταβούμε στην Παραμυθιά προκειμένου να παρακολουθήσουμε σεμινάριο. Να επιμορφωθούμε.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που καλούμαστε να μεταβούμε εκτός έδρας, η Παραμυθιά απέχει γύρω στα 30 χλμ από την Ηγουμενίτσα, για να παρακολουθήσουμε ημερίδες και άλλες διαδικασίες επιμόρφωσης που οργανώνει η υπηρεσία και ο υπάλληλος, ο κρατικός πλέον υπάλληλος, οφείλει βρέξει χιονίσει να παραστεί.
Κι έχουμε μάλιστα θέσει και το ζήτημα των οδοιπορικών αλλά ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Α, ρε Μένιππεεεεε... αλλού το είπες κι αλλού εφαρμόζεται η ιστορία με τον οβολό. Και μάλιστα σε μια περίοδο που μας έχουν τσακίσει οικονομικά και οι οβολοί της δικής μας τσέπης κοντεύουν να καταντήσουν σαν την καρέτα - καρέτα, είδος δηλαδή προς εξαφάνιση.
Για να πάει λοιπόν κάποιος στην Παραμυθιά θα πρέπει να πάρει το ΚΤΕΛ ή το ιδιωτικό του αυτοκίνητο. Και το ένα όμως και το άλλο δε σε μεταφέρει τζάμπα.
Επιπλέον δεν πέρασε ούτε μήνας που η συνάδελφός μας, η αείμνηστη Χρύσα Γκορέζη, έχασε τη ζωή της σε ένα δρόμο της Παραμυθιάς πηγαίνοντας με το αυτοκίνητό της και σε μέρα βροχής στο δημοτικό σχολείο Γαρδικίου, όπου εργαζόταν. Η Χρύσα δεν είναι η μόνη εκπαιδευτικός, τόσο πανελλαδικά όσο και στη Θεσπρωτία, που πλήρωσε τις μετακινήσεις λόγω επαγγέλματος με τη ζωή της. Κι άλλοι πάλι έπεσαν θύματα τροχαίου και γλίτωσαν αλλά μια ζωή πληρώνουν τις συνέπειες.
Προσωπικά έχω να θυμάμαι ολόκληρη την οικογένειά μου να πέφτει σε ποτάμι κοντά στους Φιλιάτες, στις 5 Φεβρουαρίου 1967. Πήγαιναν με το αυτοκίνητο συγγενή μας εξ Αθηνών (ποιος τότε είχε δικό του γιωταχί από τους δασκάλους; ) τη μητέρα μου στο Σμέρτο, στο νηπιαγωγείο που υπηρετούσε. Σε μια στροφή ο μπάρμπας έχασε τον έλεγχο και το αυτοκίνητο αφού έσπασε τα κολονάκια γέφυρας κατέληξε ανάποδα στον ορμητικό λόγω εποχής χείμαρρο. Παρά τρίχα γλίτωσαν τη ζωή τους οι γονείς μου και ο μόλις δύο ετών αδερφός μου. Φυσικά με αρκετούς τραυματισμούς.
Ως παιδί εκπαιδευτικών έχω πολλά ακόμη περιστατικά να θυμάμαι από τις μετακινήσεις μας στη Θεσπρωτία του τότε. Και μπορεί το τώρα να θεωρείται διαφορετικό όμως οι δρόμοι του τόπου μας και ειδικά το χειμώνα εξακολουθούν να είναι καρμανιόλες. Μόλις προχτές, μια μέρα βροχής όπως είναι και οι τωρινές, δύο τροχαία σημειώθηκαν στο δρόμο Ηγουμενίτσας - Πλαταριάς. Στο δρόμο που η συναδέλφισσά μου στο σχολείο δε θέλει να περνάει αφού πηγαίνοντας λίγα χρόνια πριν στα Σύβοτα όπου εργαζόταν υπέστη σοβαρό τροχαίο και μια ζωή θα αντιμετωπίζει τις συνέπειές του. Σήμερα, όταν άκουσε για το σεμινάριο στην Παραμυθιά, και με το χειμώνα να έχει δείξει πλέον τα δόντια του, ρωτούσε με αγωνία ποιος οδηγεί καλά για να τη μεταφέρει κι εκείνη...
Περιττό να πω ότι κι εγώ έχω την ίδια αγωνία. Κι ας είμαι καλή οδηγός. Δεν οδηγώ όμως μερσεντές, ένα απλό αυτοκινητάκι έχω. Όπως και οι περισσότεροι από μας. Που μια χαρά με εξυπηρετεί όταν ο καιρός είναι καλός μα όταν βρέχει αποφεύγω να κόβω βόλτες άσκοπες. Μόνο αν είναι ανάγκη. Και σίγουρα όχι εκτός πόλης και σίγουρα όχι στην Εγνατία που δυο χρόνια πριν μου άρπαξε την αγαπημένη μου ξαδέρφη. Το σημειώνω όχι για να διηγηθώ όλα τα δράματα της οικογένειάς μου, αλλά γιατί μερικοί μερικοί πιστεύουν ότι η Εγνατία είναι ένας σούπερ ασφαλής δρόμος. Λάθος! Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει λόγω των μεγάλων ταχυτήτων που αναπτύσσουν τα οχήματα.
Και δεν είναι μόνο ο καιρός. Που πιθανόν ως την Πέμπτη να φτιάξει... Είναι και η στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ. Η τρίωρη στάση που ξεκινά στις 12 η ώρα ως τη λήξη της βάρδιας. Και που πιθανότατα θα συνοδευτεί από διοργάνωση συλλαλητηρίου.
Βεβαίως μας δόθηκε η διαβεβαίωση ότι όποιος θέλει να κάνει στάση, δεν έχει παρά να σηκωθεί και να φύγει στις 12 από το σεμινάριο...
Δεν είναι όμως εκεί το θέμα. Γιατί σίγουρα δε χρειαζόμαστε άδεια της υπηρεσίας για πάρουμε μέρος στις κινητοποιήσεις των συνδικάτων μας. Αυτό που με απασχολεί προσωπικά είναι πως κάθε διαδικασία επιμόρφωσης είναι ζητούμενο για τους εκπαιδευτικούς. Και πάγιο αίτημα της ομοσπονδίας μας η δια βίου επιμόρφωση.
Γιατί λοιπόν ένα σεμινάριο και που έχει άκρως ενδιαφέρον θέμα να γίνει μια μέρα που εκ των πραγμάτων θα αναγκαστούμε να μην το παρακολουθήσουμε ολόκληρο;
Παρακαλώ ας το δουν το ζήτημα οι αρμόδιοι και ας επανεξετάσουν την ημερομηνία διεξαγωγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου