Όταν ο φασισμός τρυπώνει στα κύτταρα του ανθρώπου

Αναφορά σε ένα καιρικό φαινόμενο κάναμε λίγες μέρες πριν ως ιστολόγιο, στο χαλάζι που έπληξε την Εγνατία και προκάλεσε καραμπόλα και πολύωρη ταλαιπωρία των οδηγών. Με την ευκαιρία αναφερθήκαμε και στο πρόβλημα που καίει τον κλάδο μας, τους δεκάδες εκπαιδευτικούς που καθημερινά ταξιδεύουν στην Εγνατία για να βγάλουν ένα ξεροκόμματο. Και συγκεκριμένα γράψαμε:

Όταν διαβάζουμε τέτοιες ειδήσεις σφίγγεται η καρδιά μας. Γιατί δεν μπορεί παρά να σκεφτόμαστε τους δεκάδες συναδέλφους μας που αναγκάζονται καθημερινά να μετακινούνται στην Εγνατία, ερχόμενοι από τα Γιάννενα στη Θεσπρωτία να εργαστούν.

Ας ευχηθούμε από καρδιάς ο καιρός σύντομα να φτιάξει και να μειωθούν οι πιθανότητες νέων τροχαίων ατυχημάτων.

Με αφορμή αυτό το τελευταίο, το ενδιαφέρον μας για τους συναδέλφους μας, ένας ανώνυμος του διαδικτύου άφησε τα ακόλουθα σχόλια στην ανάρτηση:

http://ekpaideutikoiendrasei.blogspot.com/2011/12/blog-post_9056.html

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε... ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ..ΜΟΝΟ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΣΑΣ ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ??ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ?? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ?Κ ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΝ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ?ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΣ ΠΑΡΕΤΗΘΕΙ. 20 Δεκεμβρίου 2011 8:35 μ.μ.

Ανώνυμος είπε... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟ ΦΟΥΛ.... 20 Δεκεμβρίου 2011 8:36 μ.μ.

Στο πρώτο μας βρίζει. Και με τι εκφράσεις! Πως πρέπει κατά τη γνώμη του και να ντρεπόμαστε και να αισχυνόμαστε που νοιαστήκαμε για τους συναδέλφους μας. Κι άλλο τόσο τα βάζει με τους ίδιους τους συναδέλφους που υφίστανται την ταλαιπωρία και κινδυνεύουν καθημερινά. Ποιος τους είπε να δηλώσουν Θεσπρωτία; ρωτάει ως αυτόκλητος εισαγγελέας και εκδίδει και ετυμηγορία: Όποιου δεν του αρέσει να παραιτηθεί!

Αυτά στις 8.35. Ένα λεπτό αργότερα, στις 8.36, εξαγριωμένος επανέρχεται και μας κατηγορεί και για λογοκρισία. Προφανώς γιατί δεν είδε αυτόματα το σχόλιό του να δημοσιεύεται αφού είναι ενεργοποιημένο το σύστημα μετριασμού σχολίων. Πάγια τακτική σε κάθε ιστολόγιο που σέβεται τους κανονισμούς του διαδικτύου και αποτρέπει με τον τρόπο αυτό τη δημοσίευση σχολίων που αντίκεινται στη νομοθεσία (υβριστικών, συκοφαντικών κλπ)

Ο ανώνυμος σχολιαστής όμως δε δίνει σημασία σε τέτοιες ... λεπτομέρειες! Έχει την απαίτηση στις 8.35 που έγραψε αυτός το πρώτο σχόλιο να είναι σε εγρήγορση ο διαχειριστής του ιστολογίου και σε κλάσματα δευτερολέπτου να το εγκρίνει και να το δημοσιεύσει! Έτσι και καταλήγει στο συμπέρασμα πως υπάρχει λογοκρισία και μάλιστα στο φουλ!!!

Κανονικά θα έπρεπε να του απαντήσουμε στο δικό του στιλάκι. Ποιος του είπε να περάσει από το ιστολόγιό μας; Και ποιος να αφήσει μήνυμα; Αν δεν του αρέσει ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το χώρο, ας μην ξαναπατήσει.

Όμως όχι. Στα δικά μας κύτταρα δεν έχει τρυπώσει ο φασισμός. Δεν απαιτούμε και δεν περιμένουμε να συμφωνούν όλοι μαζί μας. Ίσα ίσα που είναι ζητούμενο του χώρου η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Ούτε εφαρμόζουμε λογοκρισία σε όποιον διαφωνεί. Με το ίδιο όμως δικαίωμα, της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης, του απαντάμε κι εμείς:

Μπορεί κύριε να μην το γνωρίζετε όμως ανάμεσα στα αυτοκίνητα που ενεπλάκησαν στην καραμπόλα ήταν και αυτοκίνητα συναδέλφων μας. Και συγκεκριμένα καταστράφηκε ολοσχερώς αυτοκίνητο που μετέφερε 5 συναδέλφους από το Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ) Παραμυθιάς. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε σοβαρά κανένας από τους επιβαίνοντες, γλίτωσαν με μώλωπες και μικροτραυματισμούς. Το αυτοκίνητο όμως είναι για τα παλιοσίδερα.

Ξέρω. Αυτό εσάς ούτε σας ενδιαφέρει ούτε και σας αγγίζει. Για σας ισχύει το ποιος τους είπε να δηλώσουν Παραμυθιά! Και ούτε καν αναρωτιέστε τι θα γίνονταν οι μαθητικές με τα ειδικά προβλήματα αν άνθρωποι με ειδικές γνώσεις δεν προσφέρονταν κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες να τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Ούτε βεβαίως σας ενδιαφέρει με ποιο αντίτιμο εργάζονται οι συνάδελφοί μας. Πόσο τους κοστίζει όλη αυτή η καθημερινή ταλαιπωρία και τι τελικά μένει από το μισθό τους.

Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να αναφέρουμε ότι για να έρθει εκπαιδευτικός από τα Γιάννενα στην Ηγουμενίτσα, έστω και με το ΚΤΕΛ, και χρησιμοποιώντας την εκπτωτική κάρτα, πληρώνει καθημερινά 12 ευρώ. Που σημαίνει 60 ευρώ τη βδομάδα και 240 το μήνα. Αν λοιπόν είναι και νέος συνάδελφος, όπως οι περισσότεροι, αυτό σημαίνει πως από το μισθό του απομένουν 600 ευρώ για να ζήσει. Αφού ο μισθός των νέων αναπληρωτών είναι 850 ευρώ.

Όχι πως είναι πολύ μεγαλύτερος ο μισθός των άλλων. Μα ειδικά για έναν αναπληρωτή που πηγαινοέρχεται στη Θεσπρωτία από τα Γιάννενα είναι δυσβάσταχτο το κόστος των εισιτηρίων. Κι αυτό είναι το λιγότερο μπρος στην ταλαιπωρία που τραβάνε. Στις 6.30 το πρωί ξεκινάνε με το λεωφορείο από τα Γιάννενα. Που σημαίνει εγερτήριο το αργότερο στις 5.30. Και παίρνουν το λεωφορείο της επιστροφής στις 14.30. Περασμένες τέσσερις λοιπόν στο σπίτι. Να φάνε μια μπουκιά φαΐ και να στρωθούν στο διάβασμα για την άλλη μέρα, να διορθώσουν γραπτά, να προετοιμάσουν δραστηριότητες με τους μαθητές τους. Για εξακόσια ευρώ...

Μα ποιος τους είπε να γίνουν δάσκαλοι; Δε γίνονταν κομμώτριες και υδραυλικοί να τα οικονομάνε και να μην τους τρώει το πηγαινέλα 160 χιλιομέτρων καθημερινά;

Έλα μου ντε! Ποιος είπε σε μερικούς να έχουν το μεράκι να το παίζουν δάσκαλοι; Στο κάτω κάτω τι χρειάζονται οι δάσκαλοι; Έχουμε τους δημοσιογράφους στα τελεβίζια να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και όλα τα αφεντικά τους. Να μας τρυπώνουν στο μυαλό τη μια μετά την άλλη φασιστική νοοτροπία. Μέχρι να διαλύσουν τελείως τον κοινωνικό ιστό και να πάρει η χώρα χρυσό μετάλλιο στον κοινωνικό αυτοματισμό...

Ευτυχώς όμως που παρά τα χίλια μύρια προβλήματα οι δάσκαλοι δεν το βάζουν κάτω. Και κάποια στιγμή στο μέλλον οι άνθρωποι του τόπου ίσως και να στήσουνε άγαλμα για τον άγνωστο δάσκαλο που για μήνες και χρόνια διέσχιζε καθημερινά τόσα χιλιόμετρα για να μάθει γράμματα στα παιδιά του τόπου μας. Πληρώνοντας όχι μόνο χρήματα και κόπο αλλά και με τη ζωή του σε κάποιες περιπτώσεις. Όπως συνέβη ένα μήνα πριν, στις 22 Νοέμβρη, με τη Χρύσα Γκορέζη. Που άφησε την τελευταία της πνοή στην άσφαλτο πηγαίνοντας ξημερώματα στο σχολείο που δίδασκε. Αλήθεια, ποιος της είπε να γίνει δασκάλα;

Και ποιος τώρα θα εξηγήσει στη μάνα της πως επειδή διάλεξε να γίνει δασκάλα και να εργάζεται στη Θεσπρωτία, σταμάτησε το ρολόι της ζωής της στα 39 της χρόνια;

Ναι, δεν είναι μόνο οι δάσκαλοι που ταξιδεύουν καθημερινά για να πάνε στη δουλειά τους. Πολλοί ακόμη επαγγελματίες κάνουν το ίδιο. Προσωπικά ξεκίνησα τη ζωή μου ως ναυτικός και ταξίδευα στους ωκεανούς της γης για να μεταφέρω με τους συναδέλφους το μαύρο χρυσό από τον Περσικό κόλπο στην Ευρώπη. Ξέρω λοιπόν από πρώτο χέρι τι σημαίνει να ταξιδεύεις λόγω επαγγέλματος. Κι ακριβώς για τούτο συμπάσχω και συμπονώ με τον κάθε άνθρωπο που αναγκάζεται να κάνει το ίδιο.

Ποιος είναι συνήθως εντελώς αδιάφορος; Και φτάνει ακόμη και σε φασιστικές προτροπές "αν δεν τους αρέσει, να παραιτηθούν"; Μα εκείνος που ουδέποτε το βίωσε στο πετσί του. Κι απέξω απ' το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει...