Έφυγε από κοντά μας ο αγωνιστής συνάδελφος Γιάννης Βαγενάς

Έφυγε από κοντά μας ο αγωνιστής συνάδελφος Γιάννης Βαγενάς

από ΔΟΕ

Δημοσιευμένο Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Ο αγωνιστής και ιδεολόγος συνάδελφος Γιάννης Βαγενάς που υπηρέτησε τη δημόσια εκπαίδευση και το συνδικαλιστικό κίνημα με εντιμότητα και εργατικότητα δεν είναι πια μαζί μας. Ο Γιάννης υπήρξε Μέλος και Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για πολλά χρόνια.

Εκφράζουμε τη βαθιά θλίψη μας για το χαμό του συναδέλφου μας και τα θερμά μας συλλυπητήριά στην οικογένειά του.

Η πολιτική του κηδεία έγινε την Πέμπτη 8 Δεκέμβρη 2011 στο πολιτιστικό κέντρο «Μάνος Λοϊζος» του Δήμου Νίκαιας. Τη μνήμη του τίμησε αντιπροσωπεία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

Η απουσία του αφήνει μεγάλο κενό στην οικογένεια του, στους φίλους του και τους συνεργάτες του.

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ ΔΟΕ

Έφυγε ο δάσκαλος, αγωνιστής, κομμουνιστής, Γιάννης Βαγενάς

Έφυγε από κοντά μας ο συνάδελφός και συναγωνιστής Γιάννης Βαγενάς, που με το απαράμιλλο ήθος και το αγωνιστικό του φρόνημα τίμησε με τον καλύτερο τρόπο τον τίτλο του μαχόμενου εκπαιδευτικού. [...]

Στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια πρωτοστάτησε στον αγώνα για την αποχουντοποίηση της εκπαίδευσης και έχει μείνει γνωστή η πολυήμερη απεργία πείνας του το 1975 γι’ αυτό το σκοπό.

Στη μακριά αγωνιστική του διαδρομή έμεινε σταθερά προσηλωμένος στις ιδεολογικές του αρχές και αξίες. Υπήρξε για δεκαετίες και μέχρι την τελευταία του στιγμή μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ, μέσα από το οποίο γαλουχήθηκε, ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση και πάλεψε για τα ιδανικά του κομμουνισμού.

Ως Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Π.Ε. εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του. Σεβόμενοι τη μνήμη του και την επιθυμία της οικογένειάς του προσφέρουμε αντί για στεφάνι 200€ στο ΚΚΕ.

Καλό Ταξίδι

συναγωνιστή Γιάννη

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ

Ποιος ακριβώς υπήρξε ο Γιάννης Βαγενάς; Τι το εκπληκτικό έκανε ώστε για τη δική μου γενιά εκπαιδευτικών να θεωρείται σύμβολο αγώνα και αξιοπρέπειας; Ο Γιάννης ο Βαγενάς που πρόλαβα να γνωρίσω από κοντά μα χρειάστηκε να φύγει για να ανακαλύψω ότι ήταν Ηπειρώτης και είχε γεννηθεί το 1937 στην Κυψέλη Άρτας. Ακόμη κι εγώ που τον ήξερα, κι είχα ακούσει μέσες άκρες για την ιστορία που έγραψε με την απεργία πείνας του στα 1975, συγκλονίστηκα διαβάζοντας όλες τις λεπτομέρειες του ηρωικού του αγώνα στο αφιέρωμα που ανέβασε ένας συγχωριανός του μόλις μαθεύτηκε ότι ο Γιάννης δεν είναι πια κοντά μας. Διαβάστε το αφιέρωμα στο εξαιρετικό ιστολόγιο ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ . Από το αφιέρωμα αυτό παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα, όσο χρειάζεται για να πείσω όλους πως πρέπει να το διαβάσουν:

«Απεργία πείνας κήρυξε χτες στο 19ο σχολείο Νίκαιας ο δάσκαλος Γιάννης Βαγενάς, συνδικαλιστής της ΔΑΣΚ, μόλις του ανακοινώθηκε η διαταγή του υπουργείου Παιδείας που τον θέτει σε διαθεσιμότητα. Φαίνεται πως το υπουργείο Παιδείας εγκαταλείπει πια τη θέση της ευμενούς ανοχής και της σιωπηρής συγκάλυψης που κράτησε ως τώρα απέναντι στους χουντικούς που κινούνται στο χώρο της παιδείας και προχωρεί σε απροκάλυπτη αντεπίθεση κατά των δημοκρατικών δασκάλων, που μετά την αποπομπή των χουντικών και την αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας στην ΔΟΕ, αξιώνουν την κάθαρση και τον εκδημοκρατισμό και στον εποπτικό χώρο που ελέγχεται ακόμα από τους χουντικούς. Στις ενέργειές του αυτές το υπουργείο χρησιμοποιεί σαν όργανό του την Ένωση των Επιθεωρητών.»

Μόλις έγινε γνωστό ότι ο Γ. Βαγενάς κατέβηκε σε απεργία πείνας, η ΔΟΕ επισκέφτηκε το υπουργείο Παιδείας για να καταθέσει το ζήτημα και αργά το βράδυ αντιπροσωπεία της επισκέφτηκε τον ίδιο το δάσκαλο. Την επόμενη μέρα σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς το συνάδελφό τους, ξεκινούν απεργία πείνας οι δάσκαλοι Αντώνης Φεστερίδης του 4ου δημοτικού σχολείου Σαλαμίνας και Τηλέμαχος Αγγελόπουλος του 1ου δημοτικού σχολείου Σαλαμίνας.

Οι μαθητές δίπλα στο δάσκαλό τους!

Το νέο της απεργίας πείνας εξαπλώνεται γρήγορα σε κάθε γειτονιά της ηρωικής Κοκκινιάς. Εκατοντάδες άνθρωποι τρέχουν στο πλευρό του Βαγενά. Οι μικροί μαθητές ζωγραφίζουν πλακάτ, γράφουν πανό, με βασικό σύνθημά τους: «θέλουμε το δάσκαλό μας». Τα κρεμάνε στα κάγκελα του σχολείου. Του προσφέρουν λουλούδια, κόκκινα τριαντάφυλλα και γαρύφαλλα. Ο δάσκαλος κουρασμένος, χαμογελά, συγκινείται, παίρνει δύναμη να συνεχίσει. Οι γονείς που από την αρχή της απεργίας είναι κοντά στο δάσκαλο των παιδιών τους, του φωνάζουν: «βάστα δάσκαλε!»

Ο Βαγενάς υπήρξε ο δάσκαλος που ο καθένας μας θα ήθελε και θα έπρεπε να είναι. Μόνο που δε γεννιούνται πολλοί Βαγενάδες. Τουλάχιστον ας έχουμε παράδειγμα τη στάση του κι ας προσπαθήσουμε στο βαθμό που μπορούμε να του μοιάσουμε.

Καλό του ταξίδι και ελαφρύ το χώμα που σκέπασε αυτόν τον ήρωα του κλάδου μας!